Frank Vanden Broucke

Het is de verbeelding van een parallelle wereld waarin 'de mens' buiten zijn eigen bewustzijn om, door nog grotere wezens wordt geobserveerd.  Het landschap straalt dezelfe eenzaamheid uit als die van het kleine mannetje dat blijkbaar op weg is naar iets of iemand.  De sepiatinten en het gebrek aan elke andere kleur accentueren het fotografische.  Als voyeuristen kijken we naar het kiekje en wordt het mysterie in onszelf steeds groter.