Een verhalenverteller in verf
Of ik nu werk met potlood, pastel, sculptuur of olieverf, in wezen ben ik een verhalenverteller.
Daarom bouw ik altijd op iets voort en dat kan op de media, de geschiedenis, de wetenschap tot zelfs persoonlijke ervaringen terugvallen.
De interesse naar het bovennatuurlijke en het geloof in parallelle werelden dreven me aanvankelijk naar het magisch realisme en het surrealisme.
Doorheen de jaren kwam ik tot andere inzichten en gevoelens. Mijn werken verbeelden nog steeds een andere werkelijkheid maar ze zien er nu uit alsof dat uitdrukkelijk surreële en magische naar de zijlijn is verdwenen. De composities blijven ongewoon en soms verrassend.
Als voormalig striptekenaar/illustrator heb ik de grafische basis grondig weten toe te passen maar Dali en Picasso zijn toch mijn grootste leermeesters.
Het sociaal-politieke alsook een soort van psychologische oriëntatie fascineren mij nu en leiden tot de creatie van een realiteit met een dubbele bodem. Er is een brug tussen verleden en heden en een fascinatie voor de dertiger en veertiger jaren.
Oude kranten en magazines inspireren mij en ze bepalen mede ook het kleurenpalet van mijn werken. De felle kleuren uit vroeger werk is nu meer getemperd en zachter geworden. Het pastel karakter kent zijn oorsprong in een geheel eigen manier van schilderen waar het penseel soms wordt vervangen door vingers en handen.
De realistische schilderstijl en het sterke figuratieve karakter dat daarmee gepaard gaat, dateert uit mijn vroegere meer grafische periode en zijn een noodzaak om deze nieuwe werkelijkheid ook geloofwaardig te maken.
Af en toe is er een humoristisch, absurd accent aanwezig maar ook dramatiek en sterke emoties ga ik niet uit de weg. Elk werk vertelt een eigen verhaal dat verschillende interpretaties mogelijk maakt en de toeschouwer veel voer tot nadenken geeft. Alles in het schilderij is functioneel en wanneer de achtergrond daadwerkelijk is uitgewerkt, dan heeft dat ook een functie. De fascinatie voor wetenschap, het onbekende alsook de vertwijfeling van de mens en zijn zoektocht naar bepaalde zekerheden zijn zeer herkenbaar en nodigen uit tot kritisch denken.
Ik zie mijn schilderijen als afzonderlijke boodschappen die in hun geheel een compleet verhaal vertellen en in oneindig veel variaties tot nieuwe inzichten leiden. In dit opzicht zou men kunnen stellen dat mijn vroegere stijl plaats heeft gemaakt voor een realiteit die we misschien willen verdringen maar waar we noodgedwongen in moeten leven alsof we met een geheime missie zijn opgezadeld.
Het is niet uitzonderlijk dat er in reeksen wordt gewerkt en bepaalde onderwerpen of symbolen komen dan ook veelvuldig terug : machines, dokters, wetenschappers, …
Net zoals bij het stripverhaal is mijn schilderen een soort van filmen met stilstaande beelden. Alleen komt er nooit een einde aan mijn verhaal.